Wieczorem przy cmentarzu

Wiatr się rozkokosił

Szalał, gałęzie tarmosił

Tańcem liście omamił

Przechodziłem niespiesznie

Zbierając nuty walca

Uznał,że to śmieszne

Czapkę porwał, zdrajca

Rzucał to w tę , to w tamta

Ciągle inną stronę

W szumie śmiech słyszałem

Złapałem, skończone

mgła

-parasol zadumy

nad kruchością losów

którym nie dano zaistnieć

skrócona cyfra dat

do   minimum

czyjaś myśl

stała się czynem końca

nie to miejsce

nie ten czas

przypadek...

przeznaczenie...