W taki dzień

W taki dzień
nikt nie powinien być sam
Kiedy ziemia
u nieba staje bram.
Z opłatkiem w dłoni,
z nutką melancholii.
W stajence głowę kłoni,
jak w dawnej tej historii.
Miłościa dzieciny oddycha,
nieśmiała nagle i cicha.

W taki dzień,
nie ciszy pełen dom.
Kiedy Niebo
opuścił dla nas On.
Gwiazda ogłoszony,
prorostwami przepowiedziany.
Wsród żłobu połozony
tak bardzo wyczekiwany.
Miłościa serce raduje
i lekkość duszy daruje.